Ja mannekes, zo gaat hier op de blog. Van midden augustus knipper je één keer met je ogen en hop, daar zit je dan in bijna midden oktober.
Wie me volgt op Instagram weet dat ik niet heb liggen wegkwijnen in een hoekje, daar is september toch elke keer weer iets te pittig voor. Voor de anderen: een kleine update in 4 beelden. Ik pik de draad weer op in de laatste week van augustus, toen ik vakantie vierde met mijn meisjes thuis.
#1 Los amigos
In de laatste week van de vakantie kwamen onze Spaanse vrienden op bezoek. Vader, moeder en 2 flinke chicos. De vader en moeder leerde ik kennen toen we samen een Summer School literatuur volgden in Edinburgh, 21 jaar geleden. Ondertussen zagen we elkaar elk jaar minstens één keer, kreeg ik er een man bij, werden onze kinderen ongeveer gelijktijdig geboren en kennen we elkaar dit jaar net even lang als dat we elkaar niet kenden; straf toch?!
Door omstandigheden verbleven zij deze keer in Louvain-la-Neuve, waardoor we samen het Hergé-museum en een provinciaal domein in Waals-Brabant bezochten. Zeg nu zelf, de perfecte afsluiter van mijn dagtrippende staycation, toch!?
#2 Staycation — de conclusie
Ik word, echt waar, heel blij en zomers gezind wanneer ik door de foto’s van onze staycation scroll. En ik ben ook oprecht blij dat we zo ondernemend zijn geweest en al die trips en tripjes hebben gedaan – één van mijn projecten is om nog eens een kaart van de Benelux te maken, bezaaid met alle bolletjes van waar we overal geweest zijn, ben zelf wel eens benieuwd naar dat resultaat.
Tegelijkertijd blijft mijn conclusie toch dat ik geen fan van de staycation zoals ik die beleefd heb (daar moet ik meteen bij zeggen dat Manlief geen verlof had, en ik er dus alleen met de meisjes voor stond), want: 1) Ik heb het enorm, echt enorm, gemist om erop uit te zijn, weg, en ontdekkend, samen met mijn gezin. Ik vind het op familiereis zo tof dat je helemaal op je gezin terugplooit en dat heb ik dit jaar dus niet echt gevoeld. 2) Veel harder dan ik had kunnen inschatten, heb ik het verschrikkelijk gemist om even echt onbereikbaar te zijn. Hoe super het ook was dat mensen ons uit ons kot lokten, play-dates organiseerden; ik heb het blijkbaar ook echt nodig om af en toe de sociale stekker er volledig uit te trekken. 3) Ik ben gewoon een internationale reisduif, niks aan te doen. Ik geef het toe – ik werd echt groen van jaloezie bij het zien van die stroom aan zalige vakantiebestemmingen. Especially inspring vond ik dit jaar de foto’s van Georgië — die bestemming pluis ik zeker verder uit!
#3 September
Elk jaar opnieuw neem ik me voor om me niet te laten verrassen door september; en jup, elk jaar opnieuw overspoelt het me in al zijn drukte. Bij ons bleek de terugkeer van het huiswerk en de opstart van de hobby’s de struikelblokken. Ik kan het moeilijk verwoorden, maar mijn dochter gaat in een soort van fysieke weerstand als het op huiswerk – en vooral rekenen dan – aankomt. Een mengeling van faalangst, afdwalende aandacht en gewoon moe-zijn-na-school, maakt dat huiswerk hier een verschrikkelijke strijd wordt. Twee maanden hadden we gedaan alsof sommen, maaltafels en vraagstukken tot een andere planeet behoorden; september was dus serieus back to reality :-(.
Daarnaast is dit jaar het uurtje muziekschool uitgebreid van één naar drie, en dat bleek een onverwacht moeilijke om in te passen in het schema. Muziekschool anno 2019 is trouwens ook andere koek dan in mijn tijd. Ik kan me niet herinneren dat ik van de notenleer regelmatig huiswerk meekreeg en dat er zo serieus met ons werd omgegaan in die muzieklessen — al kan dat natuurlijk ook aan mijn totaal gebrek en onkunde in muzikale vorming liggen, ha!
Maar kijk. Ondertussen, hoera, heeft mijn dochter haar toetsenmap meegekregen, gezien dat haar punten – ook voor rekenen – erg behoorlijk waren, is haar zelfvertrouwen terug en dat maakt het huiswerk toch iets makkelijker. Voor de hobby’s hebben we een mooi carpool schema uitgewerkt samen met 1.000 mama’s dus dat valt ook mee. Op het gevaar af om eea te jinxen, durf ik hier stilletjes te zeggen dat we onze draai weer gevonden hebben en dat het nieuwe schoolritme ons al beter om het lijf past.
#4 De Champagne
In al die drukte vertrokken Manlief en ik in een weekend vol Eté Indien naar de Champagne-streek. Het werd een heerlijk, ontspannen, volwassen vriendenweekend, een verslag met tips en adresjes ben ik jullie echt wel nog verschuldigd. Mijn prikkelgevoelige en snel vermoeide ik moest er wel duchtig van bekomen, maar toch zo zo zooo blij dat we dit gedaan hebben.
Et voila, zo is de mensheid weer up-to-date :-). Ik volg trouwens een loopbaanworkshop waar een groot deel over zelfsturing, motivatie, de schop onder de kont gaat. Heeft dat geholpen om hier op de blog nog eens aan de slag te gaan? Misschien! 😉
Trage Gazelle 