De uitleg ligt voor de hand; in december had ik het te druk met … lopen! Ik maakte elke dag mijn kilometers, en meer. ’s Morgens liep ik in alle vroegte, ’s avonds moest ik op tijd onder de wol; tussendoor zat er nog Het Leven, zonder veel tijd om te bloggen. En daarna, tja … daarna viel mijn blog gewoon even stil.
Maar goed. Op 22 december 2019 liep ik de Warmathon en op 29 december deed ik voor het eerst mee aan de eindejaarscorrida — heerlijke topervaring in mijn geliefde Leuven. Mijn jaar-kilometers zaten er toen al heel bijna op.
Want jawel, ergens tussen die massa-lopen in, op kerstdag, rijfde ik, helemaal in mijn uppie mijn jaardoel van 1.000 kilometer binnen. Klinkt simpel, maar was het echt niet. Een paar dagen per week gaan lopen, OK; maar ELKE dag om vijf uur uit de veren om te gaan lopen, dat was zelfs voor deze koppige Gazelle wat veel.
Van het ene doel hobbelde ik naar het volgende. Ook eind december stopte ik niet met lopen en zo rondde ik 2019 af met 1.019 kilometers op de teller.
Meteen stelde zich de vraag naar mijn doel voor 2020. En even, heel even was ik verleid om voor 2020 de lat hoger te leggen, verder, en sneller. Moest haalbaar zijn, toch? Want als je die 1.000 km van 2019 omrekent, betekent het dat ik in dat jaar elke week een kleine 20 kilometer gelopen had. Peanuts.
Gelukkig besefte ik op tijd dat het leven geen Statistiekje is en dat 2019 ook niet helemaal volgens dat strakke plannetje was ‘gelopen’. Want doorheen het jaar was ik loopweken kwijt gespeeld door onvoorspelbare zaken als de barst in mijn elleboog in februari, de recuperatie van mijn amandeloperatie in oktober / november en nog wat lummel-weken daar tussen. Al die dingen samen maakten dat ik op het einde van het jaar toch nog een serieuze tand mocht bijsteken om mijn doel te halen.
Niet te ambitieus dus, en heel braafjes legde ik mijn doel van 2020 vast op 1.020 kilometer. Want, zo dacht ik, ‘wie weet wat dit jaar in petto heeft … ‘ ha, van Corona had toen nog niemand hier gehoord.
Vandaag, begin mei, heb ik al 458 kilometer bij elkaar gelopen. Ik zit dus op schema, zelfs een beetje voor, en maar goed ook want de eerste lummelweken steken hier en daar al de kop op.
Nog wat triviale weetjes:
- begin dit jaar kocht ik nieuwe loopschoenen. Mijn oude lagen letterlijk in flarden uiteen, stoer ;-). Bij Running Center in Leuven raadden ze me de opvolgers van mijn oude rakkers aan. Sinds toen loop ik met mijn Saucony Triumph 17’s en daar ben ik dik tevreden mee.
- in het algemeen loop ik nog altijd graag alleen, afgewisseld met hier en daar een loopmaatje. Sinds de start van de Corona lockdown besliste ik om alleen te lopen, om geen stress te moeten hebben van te dicht of ‘al te fel ademend’ te lopen. Om eerlijk te zijn, mis ik de gezellige babbel-loopjes wel, kan eigenlijk niet wachten om weer samen met de loopvriendinnen uit mijn kot te komen.
- sinds de start van de lockdown kom ik op straat trouwens veel meer lopers tegen dan ervoor, fijn!
- sinds de start van de lockdown wandel ik ook veel meer. Ik vergeet altijd hoe zalig ik dat vind. Bovendien is het nu, in lockdown-tijden, de ideale manier om mijn kinderen tegelijk aan het bewegen en in de buitenlucht te krijgen; en mijn hoofd loopt er lekker leeg van, win-win.
- mijn favoriete moment om te lopen blijft de ochtend. Door het Corona-thuiswerk sla ik de deur niet meer zo ultra-vroeg achter me dicht.. In plaats van om 5.30u, vertrek ik nu vaker tussen 6.30u en 7u; ook zalig, zeker nu het ondertussen terug licht is ’s morgens.
- sinds een tijd heb ik na het lopen wel veel last van pijn aan de buitenkant van mijn heup. Ook na rust komt die pijn terug. Door Corona heb ik nog geen dokter opgezocht, moet dat binnenkort toch eens overwegen.
- ondanks de pijn blijf ik lopen want ik vind het nog altijd het heerlijkste gevoel dat er is om mijn benen steeds sterker en mijn hoofd steeds rustiger te voelen worden.
Trage Gazelle 