7 TROLLEN, EEN KROON EN EEN GEBARSTEN DUIM

Een boosaardige en soms vriendelijk ogende dwerg (vals dus) — de definitie van trol op Wikipedia. Ze komen vooral voor in sagen, tegenwoordig ook op social media, en dus ook in het magische bos van provinciaal domein De Schorre in Boom.

Naar aanleiding van de 15e verjaardag van het Tomorrowland-festival schonken de organisatoren de trollen aan de buurt in 2019. De Deense kunstenaar Thomas Dambo maakte de beelden uit houtafval — geen enge wezens maar goedhartige reuzen.

Wij hadden de trollen al veelvuldig zien passeren op social media en afgelopen zondag, naar aanleiding van onze eigen speciale verjaardag in de familie — mijn zusje werd 40 — gingen we op zoek.

Zes trollen vonden we vlot maar toen, alsof er toch een kwaadaardige geest mee gemoeid was, kwam mijn mama ten val in de modder en dropen we af naar spoed waar haar duim gebarsten bleek.

Toch een fijne dag gehad, en nu hebben we het perfecte excuus – trol nummer 7 vinden – om nog eens terug te gaan!

Praktisch:

  • Wij gaven ‘Schommelei’ in Boom in als bestemming in de adres. Op die manier kom je terecht op Parking 1 van het provinciaal domein. Van daar wandel je makkelijk richting het bos.
  • Er is geen uitgestippeld parcours, het is echt de bedoeling dat je de trollen gaat zoeken. Op de website van De Schorre vind je wel een plannetje waar de 7 trollen (in blauw) staan aangeduid.
  • Toen wij er waren was er een take away standje met koffie / thee / soep / wafels. De WCs waren open én proper 😀.
  • Het parcours is grotendeels buggyproof.
  • Wij gingen in de voormiddag, een goeie zet zo bleek, want vanaf de middag stroomde het volk er in grote getalen toe. Een beetje Tomorrowland zonder het festival, ah ja.
  • En sommige plekken lagen er begin maart modderig bij (zie laatste foto hierboven … ) dus wandelschoenen of laarzen toch wel aangeraden.

En ook nog:

De 7 Trollen en de Magische Toren, door Thomas Dambo

(scroll naar beneden voor een filmpje van de kunstenaar)

Er waren eens zeven goeie vrienden, soms samen en soms apart.

Ze hielden van hun huis aan de rivier in het bos met heel hun hart.

De zeven reuzetrollen waren wel zo groot als dennenbomen.

En de zon hadden ze ontelbare keren zien ondergaan en opkomen.

Una en Jeuris, vrienden voor het leven, mijmerden in het gras.

Turend naar de wolken, praten over hoe vroeger alles was.

Mikil was zo sterk als een draak en altijd op de been.

Kamiel droeg een masker, voor elke dag één.

Arvid kerfde zijn verlangens in oude bomen.

Hannes maakte parels van klei om aan iedereen te tonen.

Kleine Nora ziet elke dag de zon opkomen,

Met haar jonge haren in een staart, heeft ze nog alle tijd om te dromen.

Ze konden ver voorbij het bos zien, helemaal tot waar de toekomst begon.

Ze zagen beschavingen vergaan en nieuwe verrijzen.

Ze zagen de bergen groeien, in ijs veranderen, weer smelten en opbranden.

Vissen veranderden in vogels en de continenten verschoven.

En nu zagen ze die kleine mensen met hun daden zo machtig,

een gevaar voor al het werk van de eeuwigheid indachtig.

De trollen kregen schrik, want het leven was veel te zeldzaam

om morgen te stoppen en niet meer te bestaan.

Una & Jeuris door Thomas Dambo ©Yannig Van de Wouwer

En zo kwamen de zeven trollen samen op de bergtoppen,

om het nieuwe te creëren en het oude te stoppen.

Kamiel riep uit: “Laten we hen helpen zich beter te maken, preciezer en vlugger,

De kleintjes bedoelen het goed, maar ze zijn nog niet snugger.”

“We bouwen voor hen een toren, zo groot als een trol

en tonen hen dat alle wezens vanbinnen hetzelfde zijn en liefdevol.”

Ze werkten de hele winter door en tegen de zomer waren ze klaar.

Ze lieten de kleine mensen binnen met een begroetend gebaar.

Die kleine mensen klommen naar de top en openden daar hun ogen.

Tot ver voorbij het bos, de bergen en de hemel keken ze opgetogen.

Ze tuurden de toekomst in, met hier en daar een traan.

En niemand weet wat ze zagen, maar in de ogen blijft de waarheid bestaan…

2 reacties

  1. Sandra

    Ik ben er ook nog niet geweest, maar het schrikt mij wat af omdat ik inderdaad altijd denk dat daar een massa volk komt wandelen. Ik noteer het toch om binnenkort eens te doen. Het is begot mijn geboortestreek. Overigens, in Terhagen kan je ook een wandeling door de kleiputten maken, weliswaar zonder trollen, maar wel de moeite ook blijkbaar.

    Like

Reacties zijn gesloten.